STOWARZYSZENIE "DOGS FOR LIFE"

Zgłosiłam się do stowarzyszenia jako osoba z orzeczoną niepełnosprawnością, uprawniona do otrzymania psa asystującego. W momencie zgłoszenia mój pies był po operacji i nie było wiadomo, czy kiedykolwiek będzie mógł pełnić taką funkcję. Chciałam dać stowarzyszeniu szansę, mimo że doskonale wiem, jak wyglądają realia. Jak to mówią – umiesz liczyć, licz na siebie. I niestety, tym razem również się nie pomyliłam. Po pół roku sama skontaktowałam się z organizacją. Usłyszałam, że „mam już psa”, co odebrałam jako próbę usprawiedliwienia braku wsparcia. Nikt nie zapytał o szczegóły ani nie zweryfikował mojej sytuacji. Decyzja zapadła na podstawie założeń i mediów społecznościowych, które prowadzę wspólnie z psem – który wciąż nie jest certyfikowanym psem asystującym, a jedynie w trakcie szkolenia. Brak empatii. Brak indywidualnego podejścia. Rozczarowanie.